Τι είναι το επενδύμωμα εγκεφάλου;
Το επενδύμωμα είναι ένας τύπος όγκου που μπορεί να σχηματιστεί στον εγκέφαλο ή στον νωτιαίο μυελό. Το επενδύμωμα αναπτύσσεται στα κύτταρα του εγκεφάλου και του νωτιαίου μυελού που ορίζουν τις διόδους όπου ρέει το εγκεφαλονωτιαίο υγρό.
Το επενδύμωμα μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, αλλά συχνότερα εμφανίζεται σε μικρά παιδιά, τα οποία μπορεί να παρουσιάσουν πονοκεφάλους και επιληπτικές κρίσεις.
Το επενδύμωμα που εμφανίζεται στους ενήλικες είναι πιο πιθανό να σχηματιστεί στο νωτιαίο μυελό και μπορεί να προκαλέσει αδυναμία στο τμήμα του σώματος που ελέγχεται από τα νεύρα που επηρεάζονται από τον όγκο.
Η χειρουργική επέμβαση είναι η κύρια θεραπεία για το επενδύμωμα. Για πιο επιθετικούς όγκους ή για όγκους που δεν μπορούν να απομακρυνθούν πλήρως με χειρουργική επέμβαση, μπορούν να συνιστώνται πρόσθετες θεραπείες, όπως η ακτινοθεραπεία ή η χημειοθεραπεία.
Πώς γίνεται η διάγνωση;
Οι δοκιμές και οι διαδικασίες που χρησιμοποιούνται για τη διάγνωση του επενδυμώματος περιλαμβάνουν:
• Νευρολογική εξέταση. Κατά τη διάρκεια μιας νευρολογικής εξέτασης, ο γιατρός θα σας ρωτήσει για τα σημεία και τα συμπτώματα. Μπορεί να ελέγξει την όραση, την ακοή, την ισορροπία, το συντονισμό, τη δύναμη και τα αντανακλαστικά σας.
Τα προβλήματα σε μία ή περισσότερες από αυτές τις περιοχές μπορεί να παρέχουν ενδείξεις σχετικά με το τμήμα του εγκεφάλου που μπορεί να επηρεάζεται από τον όγκο στον εγκέφαλο.
• Απεικονιστικές τεχνικές. Οι εξετάσεις απεικόνισης μπορούν να βοηθήσουν το γιατρό να καθορίσει τη θέση και το μέγεθος του όγκου στον εγκέφαλο.
Η μαγνητική τομογραφία χρησιμοποιείται συχνά για τη διάγνωση όγκων του εγκεφάλου και μπορεί να χρησιμοποιηθεί μαζί με εξειδικευμένη απεικόνιση με μαγνητική τομογραφία, όπως αγγειογραφία μαγνητικού συντονισμού.
• Αφαίρεση του εγκεφαλονωτιαίου υγρού για έλεγχο. Η διαδικασία αυτή περιλαμβάνει την εισαγωγή μιας βελόνας μεταξύ δύο οστών για να τραβήξει το υγρό από το νωτιαίο μυελό. Το υγρό δοκιμάζεται για να ανιχνευθούν κύτταρα όγκου ή άλλες ανωμαλίες.
Με βάση τα αποτελέσματα των εξετάσεων, μπορεί να γίνει η διάγνωση και να συσταθεί χειρουργική επέμβαση για την απομάκρυνση του όγκου. Αφού αφαιρεθούν, τα καρκινικά κύτταρα θα δοκιμαστούν σε ένα εργαστήριο για να επιβεβαιώσουν τη διάγνωση.
Εξειδικευμένες εξετάσεις χρησιμοποιούνται για τον προσδιορισμό των τύπων κυττάρων και του επιπέδου επιθετικότητάς τους, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιήσει ο γιατρός για να καθοδηγήσει τις επιλογές θεραπείας.
Ποια η κατάλληλη θεραπεία;
Οι επιλογές θεραπείας για το επενδύμωμα περιλαμβάνουν:
•Χειρουργική αφαίρεση. Ο γιατρός αφαιρεί όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος του επενδυμώματος. Ο στόχος είναι να απομακρυνθεί ολόκληρος ο όγκος, αλλά μερικές φορές το επενδύμωμα βρίσκεται κοντά στον ευαίσθητο ιστό του εγκεφάλου ή της σπονδυλικής στήλης, γεγονός που καθιστά την επέμβαση πιο δύσκολη.
Εάν ολόκληρος ο όγκος απομακρύνεται κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης, μπορεί να μην χρειαστεί καμία πρόσθετη θεραπεία. Εάν παραμείνει μέρος του, ο νευροχειρουργός μπορεί να συστήσει μια άλλη θεραπεία.
Επιπρόσθετες θεραπείες, όπως η ακτινοθεραπεία, διαλέγονται για πιο επιθετικούς όγκους ή εάν δεν μπορούν να αφαιρεθούν μέχρι να μειωθεί το μέγεθος του όγκου.
•Ακτινοθεραπεία. Η ακτινοθεραπεία χρησιμοποιεί δέσμες υψηλής ενέργειας, όπως οι ακτίνες Χ ή τα πρωτόνια, για να σκοτώσουν τα καρκινικά κύτταρα. Η ακτινοθεραπεία μπορεί να συνιστάται μετά από χειρουργική επέμβαση για να αποφευχθεί η επανεμφάνιση περισσότερων επιθετικών όγκων ή εάν δεν έχει αφαιρεθεί πλήρως ο όγκος.
•Ραδιοχειρουργική. Τεχνικά αποτελεί έναν τύπο ακτινοβολίας και όχι μια επέμβαση, η στερεοτακτική ακτινοχειρουργική εστιάζει πολλαπλές δέσμες ακτινοβολίας σε συγκεκριμένα σημεία για να σκοτώσουν τα κύτταρα του όγκου.
Η ραδιοχειρουργική χρησιμοποιείται μερικές φορές όταν επανεμφανίζεται ένα επεισόδιο μετά από χειρουργική επέμβαση και ακτινοβολία.
•Χημειοθεραπεία. Η χημειοθεραπεία χρησιμοποιεί φάρμακα για να σκοτώσει τα καρκινικά κύτταρα. Η χημειοθεραπεία δεν είναι πολύ αποτελεσματική για τις περισσότερες περιπτώσεις επενδυμώματος.
Ο ρόλος της χημειοθεραπείας εξακολουθεί να είναι σε μεγάλο βαθμό πειραματικός και προορίζεται για ορισμένες καταστάσεις, όπως όταν ο όγκος μεγαλώνει ξανά παρά τη χειρουργική επέμβαση και την ακτινοβολία.
Κλινικές δοκιμές. Οι κλινικές δοκιμές είναι μελέτες για νέες θεραπείες. Αυτές οι μελέτες σας δίνουν την ευκαιρία να δοκιμάσετε τις τελευταίες επιλογές θεραπείας, αλλά ο κίνδυνος ανεπιθύμητων ενεργειών μπορεί να μην είναι γνωστός.
